Όταν οι άνθρωποι ενωθούν , μπορούν να μετακινήσουν βουνά

Είμαστε μια παρέα από αρκετά ζωηρούς μεν σχετικά απογοητευόμενους δε, αγρότες. Η αγάπη μας για την γη και τους πολύτιμους καρπούς της μας οδήγησε κοντά της, να την καλλιεργούμε και να ζούμε από αυτήν. Δυστυχώς Ο φετινός χειμώνας μας έφερε για άλλη μια χρόνια αντιμέτωπους με μια πραγματικότητα θλιβερή και επαρκώς απογοητευτική , ιδιαίτερα για ανθρώπους που έχουν βασιστεί και έχουν επενδύσει στη γεωργία.
Είδαμε τις τιμές των προϊόντων μας, κυρίως το λαδί και το από καιρού ταπεινωμένο πορτοκαλί να εξευτελίζονται. Ο τιμές των γεωργικών εφοδίων να εκτινάσσονται στα ύψη (με προχείρους υπολογισμούς μέσα σε αυτή τη χρονιά τα λιπάσματα ακρίβυναν κατά 50-60 %). Παράλληλα η εμπορική ολιγαρχία, με δεδομένη την ανυπαρξία κάποιας οργάνωσης από μέρους μας, να επιδίδεται σε ένα ξέφρενο φαγοπότι του κόπου μας. Ακόμα παραπέρα είδαμε τις περιούσιες των συνεταιρισμών που χτίστηκαν με το υστέρημα των πατεράδων και των παππούδων μας ( αφού τους συνένωσαν για να τους σώσουν υποτίθεται) να ετοιμάζονται να τους ξεπουλήσουν σε άπληστους οικοπεδοφάγους . Χαρακτηριστικό και πονεμένο παράδειγμα η Ε.Α.Σ. Χανιών που στην κατάρρευση της φαίνεται να συμπαρασέρνει Β.Ι.Ο.ΧΥΜ και ΑΒΕΑ. Εταιρίες που θα μπορούσαν να είναι πήγες ζωής και δημιουργίας για τον τόπο γίνονται βορά στα νυχιά των αρπακτικών του μπετό και της ασφάλτου.. Η οικοπεδολαγνεία εντείνεται και από την παντελή έλλειψη χωροταξικού. Σου δίνουν υποτίθεται εφόδια ως νέος αγρότης για να ξεκινήσεις , γη να αγοράσεις βέβαια δεν βρίσκεις γιατί ξαφνικά όλα έγιναν οικόπεδα. Βέβαια οι πολλοί δεν έχουν καταλάβει ότι το τσιμέντο όσο και να το ποτίσεις , δεν καρπίζει παρά μια φορά……….» λάθη του παρελθόντος, με γνώση ότι τίποτα μέχρι τώρα δεν μας χαρίστηκε και πιστεύοντας στη δυνατότητα για μια βιώσιμη ανάπτυξη για όλους ( αγρότες- καταναλωτές- περιβάλλον) καλούμε στη δημιουργία μιας διαφορετικής αγροτικής συλλογικότητας βασισμένη σε αμεσοδημακρατικές διαδικασίες δίχως αρχηγούς- καπεταναίους και έξω από κάθε μικροκομματική σκοπιμότητα. Κάθε ένας ο όποιος βιώνει τα παραπάνω , και μοιράζεται τις ανησυχίες μας είναι χρήσιμος. Αδύναμοι και κατακερματισμένοι δεν μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Τολμούμε να κάνουμε το πρέστο βήμα , σύντομα θα οργανώσουμε και κάποια εκδήλωση , για να συζητήσουμε και να προβούμε και σε περαιτέρω δράση.
Είναι άξιον απορίας πως νέοι άνθρωποι θέλησαν να κτίσουν το μέλλον τους πάνω στη στενάχωρη αύτη πραγματικότητα. Μάλλον θα θεωρούμαστε αφελείς. Ίσως και να είμαστε τελικά. Αλλά αυτό που σίγουρα δεν θα γίνουμε είναι εθελοντές στις στρατιές των ανέργων ζητιάνων των πόλεων. Και όχι μόνο αυτό … είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον, αυτό που ονειρευτήκαμε .
Έχοντας υπόψη μας τα «φοβερά και τρομερά
Δεν χαρίζουμε το μέλλον μας, το διεκδικούμε